پیروزیهای اخیر مردم در آزادسازی زندانیان،نکته ای که کمتر مورد توجه قرار گرفت

پس از 22 بهمن،بسیاری از ناکارآمد بودن شرکت سبز ها در تجمعات روزهای تقویمی رژیم سخن گفتند که در مورد این نظر،مباحث زیادی مطرح شد.
یک حرکت قابل تقدیر نیز در جنبش شکل گرفت که هدف آن ارائه راهکارهای جایگزین برای این آکسیونها بود.
طرح فراخوان تجمع برای روز زن،روز ملی شدن صنعت نفت سالمرگ مرحوم دکتر مصدق و ...نظرات بسیار خوبی هستند که از سوی اکثریت فعالین جنبش نیز آکسیون های مناسبی قلمداد گردیده اند.
منتقدین نیز مدعی بوده اند که اینگونه تجمعات بدلیل تدابیر شدید سرکوبگران،عملا" به یک تجمع منسجم منتهی نخواهد شد.
اما لابلای اخبار یک ماه گذشته،نکته ای بود که کمتر تحلیلی در موردش مطرح شد و آن اخبار این بود:

**
تجمع خانواده های زندانیان در مقابل زندان اوین،منجر به آزادی چند زندانی سیاسی گردید .در این روز قرار بود چند زندانی سیاسی آزاد شوند که تجمع مردم در مقابل زندان باعث عقب نشینی حکومت و آزادی چندین زندانی دیگر نیز گردید

**

بنظر میرسد که متفکرین جنبش سبز،هنوز این آکسیون بسیار بسیار موفق را از نظر دور داشته و بدنبال آکسونهایی هستند که موفقیت آنها هنوز محل بحث است.
تجربه نشان داده که تجمع مقابل زندان اوین،موفقترین حرکتی بوده که حاکمیت را بلافاصله وادار به تسلیم و امتیاز دادن کرده است.
حال پرسش این است که چرا جنبش سبز یک آکسیون موفق را رها کرده و بدنبال آکسیونهای دیگر است؟زمانی که از یک نقطه رژیم آسیب پذیر مینماید،چرا بدنبال جای دیگر میرویم؟

تمام تجمعات پیشنهادی فوق الذکر بسیار خوبند و اتفاقا" در روزهای مناسبی نیز طراحی شده اند.اما در این بین، ظاهرا توجهی به ادامه تجمع در مقابل اوین یا عشرت آباد یا ...نمیگردد که این خود جای تعجب بسیار دارد.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و آزادی همه مردم ایران.